رسیدن به اسراف بر نفس

اگر رو به راه شدن کار سختیه !…. البته سخته ! اما شدنی! پس اگر رو به راه شدن ، ناشدنی و توام با مقاومت است ، دست کم می توان کار دُرُست شد !

کارِ دُرُست مثل اسراف نکردن! برای شروع خیلی خوب و شدنی است ! مثل وضو گرفتن یادوش گرفتن با پرهیز از باز نگهداشتن شیر آب ! تهش چی داره؟ مخالفت کردن بانفس ! مثلا خانم میوه ها را که زیر شیر آب می شوید آب آن را در ظرفی جمع کرده و مثلا برای شستشوی پله های حیاط ، و کذالک استفاده کند ، سختی اش هم حمل این ظرف آب است ! اما در عوض استفاده ی بهینه در کنار اسراف نکردن انجام شده و کلی توجه به کار دُرُستی!.
فاکتور گرفتن و عبور از این راحت طلبی ها و علی الظاهر ناشدنی ها، قدم به قدم می شه اسراف در مال و ثروت ،اسراف در وقت و گذر عُمر، واسراف بر نفس !

در سوره ی زمر آیه ی 53 خدای مهربان می فرماید:
قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلي‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ

خدای مهربان با بیانی لطیف فرموده اند : ای بندگان من که به خود اسراف کرده اید ! نمی فرماید که به خود ظلم و جنایت کرده اید، گناه کرده اید (در تفاسیر اسراف بر خود ،به معنای گناه آمده است ) ….از رحمت خدا نا امید نباشید که خدا همه ی گناهان را می بخشد.
اما آمرزش گناهان هر کس سبب می خواهد الکی نیست ! سبب آن هم توبه و شفاعت است .

پس اسراف همه اش ظلم و ستمی است که منبع تغذیه ای برای برادر رضاعی شدن با شخص شیطان است .قرآن می فرماید:إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوَانَ الشَّیاطِینِ اسراء :27
قطعاً اسراف کنندگان برادران شیطان هستند.