نعمت وجود پیامبر صلی الله علیه وآله كه سراج منیر است آن قدر عظیم است كه لایق منت گذاری و فخر فروشی از جانب خداوند بر مردم و بندگان است و …

خداوند متعال در قرآن كریم ما را مأمور به شكرگزاری نعمتهایش نموده است « واشكروا نعمة الله » (1) و برای این كه ما را وادار به این كار كند به شمارش بعضی از نعمتهایش نیز پرداخته، از چشم و لب و زبان گرفته تا كوه و ابر و آسمان و زمین و غیره (2) گرچه خود فرموده است كه نعمتهایش قابل شمارش و احصاء از  جانب بندگان نیست (3) اما نكته قابل توجه این است كه در هیچ موردی ، بیان نعمتها همراه با منت گذاری و به رخ كشیدن آن نعمت نیست و خداوند همه آنها را بی منت بر ما ارزانی داشته است ، حتی نعمت های أخروی و أجر آخرت  كه خداوند از آن تعبیر به أجر اكبر نموده است (4) و به هیچ وجه قابل قیاس با نعمات دنیوی و مادی نیستند، نیز همراه با منت نیستند « إن الذین آمنوا و عملوا الصالحات لهم أجر غیر ممنون » (5).

اما با این همه یك نعمت در قرآن به همراه منت است و خداوند هنگام بیان آن ، آن را به گونه ای به رخ كشیده است كه گویا نعمتی از آن عظیم تر نیست و سائر نعمات مادی و معنوی با همه عظمتشان در مقابل آن هیچ محسوب می شوند كه شایستگی منت گذاری و به رخ كشیده شدن را ندارند !!


اما آن نعمت چیست ؟!

باغ های بهشت با همه وسعتش كه از آسمان و زمین وسیع تر است ؟!

وصال حور كه مانند یاقوت و مرجانند ؟! (6)

كاخ ها و قصرها كه از زبرجد و زمردند ؟!

زینت آلاتی كه از طلا و لۆلۆ اند ؟! (7)

لباسهای حریر ؟!

همنشینی با ولدان كه مانند مروارید پراكنده اند ؟!

شراب طهور !؟

هرگز .

آن نعمت ، آیا قرآن است كه خداوند آن را به مجد و عظمت و عزت و عُلوّ و حكمت توصیف نموده ؟! (8)

و و و …

خیر !

نعمت وجود پیامبر صلی الله علیه وآله كه سراج منیر است آن قدر عظیم است كه لایق منت گذاری و فخر فروشی از جانب خداوند بر مردم و بندگان است و مِنّت در این جا قبح خود را از دست می دهد !

آن نعمت چیزی نیست جز وجود مبارك رحمة للعالمین حضرت محمد صلوات الله علیه وآله :

« لقد منّ الله علی المۆمنین إذ بعث فیهم رسولا من أنفسهم یتلو علیهم آیاته و یزكیهم … ». (9)

واقعا خداوند منت نهاد بر مۆمنین در آن هنگام كه در بین آنان رسولی از خودشان مبعوث ساخت كه آیات الهی را بر ایشان تلاوت می نماید و آنان را تزكیه می كند …

و بر سیاق همین آیه شریفه است ، آیه سوره مباركه توبه :

« لقد جائكم رسول من أنفسكم عزیز علیه ما عنتم … » (10)

شاید اشكالی به ذهن آید و آن اینكه خداوند در سوره حجرات در مورد هدایت به ایمان یا همان نعمت ایمان ، منت گذاری نموده است پس چگونه منت گذاری خداوند منحصر به وجود مقدس نبی اكرم صلی الله علیه وآله است ؟!

جواب این است كه در آن آیات خداوند ابتدائاً منت گذاری ننموده است بلكه وقتی اعراب بادیه نشین به نزد پیامبر صلی الله علیه وآله آمده و بر او به خاطر ایمان آوردن خود منت گذاردند ، خداوند به پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود :

« یمنون علیك أن أسلموا قل لا تمنوا علیّ إسلامكم بل الله یمن علیكم أن هداكم للإیمان إن كنتم صادقین » (11) .

بر تو [ ای پیامبر ] منت می گذارند كه اسلام آورده اند به ایشان بگو كه با اسلام خود بر من منت منهید بلكه [اگر قرار بر منت نهادن باشد] این خداوند است كه بر شما به خاطر هدایت به ایمان ، منت می نهد.

در واقع طبق این آیات، خداوند منت نهادن بر پیامبرش را برنتافته است و به مقابله با آن پرداخته و آن نعمتی را هم كه به عنوان هدایت و ایمان ، مایه منت برشمرده است، از طریق پیامبرش به مردم ارزانی داشته است، چنانچه در آیه سوره آل عمران نیز كه فرمود: خدا بر مۆمنان به خاطر بعثت پیامبر صلی الله علیه وآله منت نهاده است ، علت این منت نهادن صرف بعثت نبود بلكه این بود كه این پیامبر به تزكیه و تعلیم و تربیت مردم می پردازد و به همین دلیل در ادامه آیه فرمود: «یتلو علیهم آیاته و یزكیهم و یعلمهم الكتاب و الحكمة … »

خداوند منت نهادن بر پیامبرش را برنتافته است و به مقابله با آن پرداخته و آن نعمتی را هم كه به عنوان هدایت و ایمان ، مایه منت برشمرده است ، از طریق پیامبرش به مردم ارزانی داشته است

خلاصه این كه وقتی خداوند خود در قرآن از منت گذاردن بندگان بر یكدیگر نهی می نماید و می فرماید كه اعمال خود را با منت باطل نكنید: « لاتبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذی »(12) پس خود نیز به این مطلب پایبند است كه هنگام اعطاء و بیان نعمات دنیوی و أخروی بر بندگان منت نگذارد اما با وجود این مطالب، نعمت وجود پیامبر صلی الله علیه وآله كه سراج منیر است آن قدر عظیم است كه لایق منت گذاری و فخر فروشی از جانب خداوند بر مردم و بندگان است و مِنّت در این جا قبح خود را از دست می دهد !

اما بعد از این نكات ، شكر این بزرگترین نعمت خدا به چیست ؟!

به پیروی از این نعمت بزرگ: «قل إن كنتم تحبون الله فاتبعونی» و «و ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا»(13و14)

حال این نعمت عظیم الهی از ما چه خواسته است ؟

هیچ اجر و مزدی درخواست ننموده جز مودّت نسبت به نزدیكانش (15) كه نفع این اجر نیز به خود ما می رسد (16) و در واقع خود این نفع نعمت دیگری از جانب خداوند است كه در آخرت از ما در موردش سۆال خواهد شد. (17) !



پی نوشت ها :

1-سوره نحل / 114 .

2- سوره بلد / 8و9 وغاشیه / 19 ونور / 43 و مجموعه سوره های نحل و یس و غیره .

3- سوره ابراهیم / 34 ونحل / 18 .

4- نحل / 41 .

5- فصلت / 8.

6- رحمن / 58 .

7- حج / 23 وفاطر / 33 .

8- بروج / 21 وحجر / 87 وفصلت / 41 وزخرف / 4 .

9- آل عمران / 164 .

10- توبه / 128 .

11- حجرات / 17 .

12- بقره / 264 .

13و14- آل عمران /31 وحشر / 7 .

15- شوری / 23 .

16- سبأ / 47 .

17- تكاثر /8 .

موضوعات: تنها نعمتی که خداوند برانسان گذاشت  لینک ثابت