شهادت امام‏ علی(ع)

گزارش لحظه به لحظه از شهادت امام علی(ع)
 

و سرانجام جایگاه آن حضرت

آن شب به داغ مولا مهتاب گریه می‌کرد

تصویر ماه در آب بی‌تاب گریه می‌کرد

شد چهره عدالت گلگون ز تیغ فتنه

پیش نگاه مسجد محراب گریه می‌کرد

همچون برادرانش زینب(س) به چشم خون داشت

آن آیه صبوری بی‌تاب گریه می‌کرد

«اصبغ بن نباته» می‌گوید: «وارد خانة علی(ع) شدم، دیدم علی(ع) پارچة زردی را به سر مبارکشان بسته‌اند و خون هم مرتب از سر مولا می‌ریزد و رخسار شریفشان زرد شده است؛ به گونه‌ای که من بین پارچه و صورت تشخیص ندادم. آن‏گاه فریاد کشیدم و خود را به دامن حضرت انداختم و او را می‌بوسیدم و اشک می‌ریختم. حضرت فرمود: لَا تَبْکِ یَا اَصْبَغُ فَاِنَّهَا وَ اللَّهِ الْجَنَّةُ؛(۱)

گریه نکن اصبغ! به راستی و قسم به خداوند! این [حالی که می‌بینی، مرا در شرف ورود به] بهشت [قرار داده] است.

و به دخترش ‏ام کلثوم(س) که به شدت گریه می‌کرد، جایگاه خویش را گوشزد کرده، فرمود: یَا بُنَیَّةُ لَا تَبْکِین فَوَ اللَّهِ لَوْ‏ترین مَا یَرَی اَبُوکَ مَا بَکَیْتِ…؛ دخترم! گریه نکن! به خدا سوگند! اگر می‌دیدی آنچه را که پدرت می‌بیند، گریه نمی‌کردی.» عرض کرد: «شما چه می‌بینید؟ فرمود: می‌بینم که ملائکه و انبیاء عظام صف کشیده‌اند و همه منتظرند که من بروم….» (2)

 


1-. اسرار عبادت، عبدالله جوادي آملي، نشراسراء، ص‏265؛ بحارالانوار، ج‏42؛ ص‏204، ح 8.
2-. بحارالانوار، همان، ج‏42، ص‏201 ـ 202 ؛ انوار البهيه، همان، ص‏31 ؛ خصال شيخ صدوق، ج‏1، ص‏268.

و حسن ختام را جملات عاشق علی(ع) «صعصعة بن صوحان» قرار می‌دهیم. وی در حالی که یک دست بر قلب خود گذاشته بود و با دست دیگر خاک بر سر می‌پاشید، می‌گفت: «مرگ و شهادت گوارایت باد! که تولدت پاک و شکیبایی‌ات نیرومند و جهادت بزرگ بود. بر اندیشه‌ات دست یافتی و تجارتت سودمند گشت. بر آفریننده‌ات وارد گشتی و او تو را با خوشی پذیرفت و ملائکه‌اش به گردت جمع شدند. در همسایگی پیغمبر(ص) جای‌گزین گشتی و خداوند تو را در قرب خویش جای داد و به درجة برادرت مصطفی(ص) رسیدی و از کاسه لبریزش آشامیدی… .» (1)


میسر نگردد به کس این سعادت

به کعبه ولادت به مسجد شهادت

1-. بحارالانوار، ج‏42، ص‏295.

موضوعات: معارف اهل بیت, میسر نگردد به کس این سعادت به کعبه ولادت به مسجد شهادت  لینک ثابت