در محضر شیخ بهایی  آدمی اگر پيامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نيست،  زيرا : اگر بسيار كار كند، می‌گويند احمق است! اگر كم كار كند، می‌گويند تنبل است! اگر بخشش كند، مي‌گويند افراط مي‌كند! اگر جمعگرا باشد، می‌گويند بخيل است! اگر ساكت و خاموش باشد می‌گويند لال است! اگر زبان‌آوری كند، می‌گويند ورّاج و پرگوست! اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گويند رياكار است! و اگر نكند مےگويند كافراست و بی‌دين!  لذا نبايد بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد و جز از خداوند نبايد از كسی ترسيد. پس آنچه باشید که دوست دارید. شاد باشید ؛ مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.

توجه به عبد شدن

فرق بین خوب بودن ِبدون دین با خوب بودن دینی و الهی در نیت است. نیت مومن ، عبد بودن و اطاعت از مولاست ؛ اما اخلاق غیر دینی بدون تکلیف است ؛و لذا دوام و رشدی ندارد . این مدل خوب بودن در شرایط خاص و توام با منفعت شخصی پیاده می شود .نداشتن الگوی مناسب و کامل و خدمت به هوای نفس تا نوکری طاغوت و تکبر از جمله خصوصیات این مسیر است .

کسی که آدمِ خوبِ منهای عبد شدن را انتخاب کند، “زیاد خوب نخواهد شد". اما کار خوبی که به نیت انجام امر خدا باشد انسان را رشد می دهد .

مثلا زن مومنه ی عاقله ، در برابر بد رفتاری و کوتاهی شوهر سر به بیراهه نمیزند ، از هم نمی پاشد و در مقابل بد رفتاری، وظیفه ی خود را برای اطاعت از امر خدا انجام می دهد ،به فرزندانش می آموزد که تحصیل کن تا عبد خوبی برای خدا باشی نه دکتر و مهندس شدن . عبد خدا شدن خود به زندگی رونق و برکت می دهد . این ایمان اگرهمسر را سر به راه و اصلاح نکرد باعث تربیت خوب فرزندان می شود .

رسیدن به اسراف بر نفس

اگر رو به راه شدن کار سختیه !…. البته سخته ! اما شدنی! پس اگر رو به راه شدن ، ناشدنی و توام با مقاومت است ، دست کم می توان کار دُرُست شد !

کارِ دُرُست مثل اسراف نکردن! برای شروع خیلی خوب و شدنی است ! مثل وضو گرفتن یادوش گرفتن با پرهیز از باز نگهداشتن شیر آب ! تهش چی داره؟ مخالفت کردن بانفس ! مثلا خانم میوه ها را که زیر شیر آب می شوید آب آن را در ظرفی جمع کرده و مثلا برای شستشوی پله های حیاط ، و کذالک استفاده کند ، سختی اش هم حمل این ظرف آب است ! اما در عوض استفاده ی بهینه در کنار اسراف نکردن انجام شده و کلی توجه به کار دُرُستی!.
فاکتور گرفتن و عبور از این راحت طلبی ها و علی الظاهر ناشدنی ها، قدم به قدم می شه اسراف در مال و ثروت ،اسراف در وقت و گذر عُمر، واسراف بر نفس !

در سوره ی زمر آیه ی 53 خدای مهربان می فرماید:
قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلي‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ

خدای مهربان با بیانی لطیف فرموده اند : ای بندگان من که به خود اسراف کرده اید ! نمی فرماید که به خود ظلم و جنایت کرده اید، گناه کرده اید (در تفاسیر اسراف بر خود ،به معنای گناه آمده است ) ….از رحمت خدا نا امید نباشید که خدا همه ی گناهان را می بخشد.
اما آمرزش گناهان هر کس سبب می خواهد الکی نیست ! سبب آن هم توبه و شفاعت است .

پس اسراف همه اش ظلم و ستمی است که منبع تغذیه ای برای برادر رضاعی شدن با شخص شیطان است .قرآن می فرماید:إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوَانَ الشَّیاطِینِ اسراء :27
قطعاً اسراف کنندگان برادران شیطان هستند.

عبادتی که در فضیلتش همین بس که سوره ای از قرآن به نامش آمده است و در آن صریحا مومنا به حضور در آن دعوت شده اند وفقط به جماعت خوانده می شود، نماز جمعه است.

کجای قرآن در مورد حرام بودن شراب آیه داریم؟
کجای قرآن قمار رو حرام کرده؟

✨«يسئلونك عن الخمر والميسر قل فيهما اثم كبير و منافع للناس و اثمهما اكبر من نفعهما؛
 از تو درباره شراب و قمار مي پرسند. به آنها بگو در اين دو گناه بزرگ و منفعت هايي براي مردم است ولي گناه و زيان آنها از نفع و سودشان بيشتر است»
(بقره، آيه 219).

«يا ايها الذين امنوا انما الخمر والميسر والانصاب والازلام رجس من عمل الشيطان فاجتنبوه لعلكم تفلحون؛
 اي كساني كه ايمان آورده ايد، شراب و قمار و بت ها و ازلام (كه نوعي بخت آزمايي بوده) پليد و از عمل شيطان مي باشند از آنها دوري كنيد تا رستگار شويد»
 (مائده، آيه 90).

ما يريد الشيطان ان يوقع بينكم العداوه والبغضاء في الخمر و الميسر و يصدكم عن ذكر الله و عن الصلوه فهل انتم منتهون؛
 شيطان مي خواهد از راه شراب و قمار بذر دشمني و كينه و عداوت را در ميان شما بكارد و از نماز و ياد خدا باز دارد، آيا شما خودداري خواهيد كرد؟»
(مائده آیه91)