عذرخواهی کودک
چگونه و چرا؟؟؟؟

 شاید شما هم بچه‎هایی را دیده باشید که بعد از انجام یک کار اشتباه بلافاصله عذرخواهی می‎کنند، اما هم شما و هم آنها می‎دانید که این صرفا راهی برای فرار از تنبیه است.

 بنابراین برای اینکه عذرخواهی شکل واقعی و حقیقی پیدا کند، مهمترین شرط، پشیمانی است.

 اگر کودک از کار بدی که انجام داده است، پشیمان نیست به او توضیح بدهید و برایش زمانی تعیین کنید تا به اشتباهش فکر کند.

 همیشه روی این نکته تایید کنید که تا زمانی که از کارش پشیمان نیست، لازم نیست عذرخواهی کند.

 اما برای کمک به درک بهتر کودک نسبت به رفتارش می‎توانید تاثیر آن رفتار را روی دیگران با هم بررسی کنید.
حتی می‎توان از کودک خواست که خودش را به جای طرف مقابل بگذارد و احساساتش را بیان کند.
این تمرین کمک می‎کند ارزش اخلاقی عذرخواهی به‎درستی برایش درونی شود.

زود بزرگش نکنید

 از جملاتی مثل
«تو دیگه بزرگ شدی!»،
«خانم شدی، آقا/ مرد شدی»،
«این کار بچه کوچولوهاست، تو دیگه بچه نیستی»
استفاده نکنید، چرا که او را از دنیای کودکی، به دنیای بزرگسالی می برید و کودک دیگر از خود انتظار کودکی ندارد و این در حالی است که رفتار بزرگسالانه هم خارج از حد و توان اوست؛ بنابراین اعتماد به نفسش پایین می آید.

حرمت قايل شدن براي خود و ديگران يكي از فضايل انسانيست.
حريم و حرمت داشتن آموختني است.

بهترين راه آموزش آن به كودكان اين است كه براي حريم آنها ارزش قايل شويم.
اگر او را به زور بغل نگه داريم،
به زور ببوسيم،
به زور غذا دهيم
اسباب بازي او را به زور از او بگيريم
كودك چگونه بياموزد به حريم ديگران تجاوز نكند؟
متاسفانه در فرهنگ ما به حريم و حرمت كم پرداخته ميشود.

تصور كنيد كودكي كه به زور در آغوش نگه داشته شده، اعضاي فاميل به زور او را از بغل مادر گرفته اند، كودكي
كه به ميل مادر غذا نخورده و او را مجبور به غذا خوردن كرده اند، هنگام بازي اسباب بازي خود را به مهمان نداده و به او برچسب خساست زده اند، موقع بازي كردن دست او را كشيده اند و بيرون رفته اند، در مدرسه كيف او را گشته اند، والدين دفتر خاطرات فرزند خود را خوانده اند و او را توبيخ كرده اند، موبايل او را مرتبا چك ميكنند، در خيابان به خاطر انتخاب لباس او را دستگير كرده اند،
در بزرگسالي اين شخص چه شخصيتي خواهد
داشت؟
آيا براي حريم خود و ديگران حرمت قايل است؟
يا تجاوز به حقوق ديگران را آموخته؟

احترام به حريم و حرمت داشتن پايه هاي اوليه داشتن حرمت نفس است.
آنرا به فرزند خود بياموزيم

تیر خلاص را به پدر نزنید

 حضور موثر و مشارکت پدر در امور تربیتی باعث می‌شود کودک پدر را صاحب قدرت بداند و به او تکیه کند. وقتی پدر کنار می‌کشد یا کنار گذاشته می‌شود، ناخودآگاه این تصور برای کودک ایجاد می‌شود که پدرش ضعیف است و از پس کارها برنمی‌آید.
در نتیجه به‌طور طبیعی نمی‌تواند به یک فرد ضعیف تکیه کند و رابطه سالم او با پدر مخدوش می‌شود و برایش خلأهایی می‌سازد که با هیچ چیزی پر نمی‌شود.

لازم به یادآوری است که اولین الگوی هر فردی پدر و مادر اوست و در مقاطع سنی مختلف و در مواجهه با دنیای بیرون آنها همیشه پشت و پناه هستند پس نباید اجازه داد یکی از این پایگاه‌های مهارت‌آموزی نابود شود.

فرزند مثبت می خواهید؟
خودتان مثبت باشید…

اولین گام این است که در گفتگوی روزانه‌تان از کلمات و جملات مثبت استفاده کنید:

 به‌طور مثال به‌جای ”خسته نباشید“
بگوئید: ”شاداب باشید، خدا قوت“.

 وقتی کسی از شما می‌پرسد اوضاع و احوال زندگی‌تان چطور است؟ بگوئید: بسیار خوب، عالی است!

اجازه دهید این جملات ملکه ذهن شما و فرزندتان شود.
وقتی فرزندتان در حال یادگیری زبان است و این جملات مثبت را از زبان شما می‌شنود، مسلماً همان‌ها را وارد دایره لغت خویش می‌سازد.

 در مقابل سئوال: حالت چطور است؟ بگوئید عالیم
و به فرزندتان نیز آموزش بدهید که در پاسخ به این سئوال بگوئید: عالیم.

و مسلم بدانید کائنات حال عالی را به شما هدیه خواهند کرد.