پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله صلوات الله علیه واله

دائماً متفکر بود

اکثر اوقات ساکت بود

خلقش نرم بود

کسي را تحقير نمي‌‌کرد

دنيا و ناملايمات هرگز او را به خشم نمي‌آورد

حقي پايمال مي‌شد از شدت خشم کسي او را نمي‌‌شناخت تا اينکه حق را ياري کند

هنگام اشاره به تمام دست اشاره مي‌فرمود

وقتي خوشحال مي‌شد چشمها را به ‌هم مي‌نهاد

بيشتر خنده‌هاي آن حضرت تبسم بود

مي‌فرمود حاجت کساني که به من دسترسي ندارند را ابلاغ کنيد

هر کس را به مقدار فضيلتي که در دين داشت احترام مي‌کرد

با مردم انس مي‌گرفت و آنان را از خود دور نمي‌کرد

در همه امور اعتدال داشته و افراط و تفريط نمي‌کرد

زبان خويش را از بيان سخنان غيرضروري کنترل مي‌کرد

در انجام وظيفه به هيچ وجه کوتاهي نمي‌کرد

بافضيلت‌ترين فرد نزد پيامبر خيرخواه‌ترين آنان براي مردم بود

پيامبر در هيچ محفل و انجمني نمي‌نشست و برنمي‌خاست جز آنکه به ياد خدا باشد

در مجالس جايگاه خاص براي خود برنمي‌گزيد

هنگامي که بر جمعي وارد مي‌شد در جاي خالي مي‌‌نشست و به ياران خويش دستور مي‌داد اين گونه عمل کنند.

هر کس براي رفع نياز رجوع مي‌کرد نيازش را برآورده مي‌کرد يا با کلام دلنشين آن حضرت قانع مي‌شد.

رفتار پيامبر آنقدر نرم بود که مردم او را همچون پدري دلسوز و مهربان مي‌دانستند و حق همه مردم نزد آن بزرگوار يکسان بود

مجلسش مجلس بردباري، حيا، صدق و امانت بود

عيب‌جو نبود و از کسي هم تعريف زياد نمي‌کرد

پيامبر نفس خود را از سه چيز پرهيز مي‌داد جدال، پرحرفي و سخنان غيرضروري

هرگز کسي را سرزنش نمي‌کرد

در پي لغزش‌هاي مردم نبود

سخن نمي‌گفت مگر در جايي که اميد ثواب در آن وجود داشت

سخن کسي را قطع نمي‌کرد مگر اين که از حد متعارف تجاوز مي‌کرد

به آرامي و متانت گام برمي‌داشت

کلامش مختصر، جامع، آرام و شمرده بود و آهنگ صدايش از همه مردم زيباتر بود

رسول خدا (ص) شجاع‌ترين، بهترين و سخاوتمندترين مردم بود

پيامبر در تمام حالات و در برابر همه مشکلات شکيبا بود

پيامبر بر روي زمين مي‌نشست و غذا مي‌خورد

با دست خويش کفش خود را وصله مي‌زد و جامه خود را با دست خود مي‌دوخت

آنقدر از ترس خدا مي‌گريست که جاي نماز آن حضرت نمناک مي‌‌شد

هر روز هفتاد بار استغفار مي‌کرد

لحظه‌اي از عمر بابرکت خويش را بيهوده نمي‌گذرانيد

ديرتر از همه مردم به خشم مي‌‌آمد و زودتر از همه راضي مي‌گشت

با ثروتمندان و تهيدستان يکسان دست مي‌داد و مصافحه مي‌کرد وقتي به کسي دست مي‌داد بيش از او دست خويش را باز نمي‌کشيد

با مردم شوخي مي‌کرد تا مردم را خوشحال سازد

امام صادق(ع)فرمودند:

اني لاکره للرجل ان يموت و قد بقي خلة من خلال رسول الله صلي الله عليه و اله لم يات بها.

من خوش ندارم کسي بميرد در حالي که هنوز برخي از آداب پيامبر (ص) را به جا نياورده است.

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است

 قال رسول الله(ص):
ما ولد بار نظر الی ابویه برحمة الا کان له بکل نظرة حجة مبرورة.
فقالوا: یا رسول الله و ان نظر فی کل یوم مائة نظرة؟
قال: نعم، الله اکبر و اطیب.

پیامبر خدا(ص) فرمود:
هر فرزند نیکو کاری که با مهربانی به پدر و مادرش نگاه کند در مقابل هر نگاه، ثواب یک حج کامل مقبول باو داده می شود، سؤال کردند، حتی اگر روزی صد مرتبه به آنها نگاه کند؟
فرمود: آری خداوند بزرگتر و پاکتر است.

بحار الانوار، ج 74، ص 73.

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است

پرسش: آیا عزاداری دهه محسنیه پس از دو ماه محرم و صفر که مومنین برای اهل البیت علیهم السلام عزاداری کرده اند، مورد سفارش است؟

« به صورت دقیق در تاریخ و یا در روایات به روز شهادت حضرت محسن علیه السلام اشاره ای نشده است تا بتوان گفت بیست و هشت صفر تا هشت ربیع ایام محسنیه باشد! و این تاریخ گمانه زنی بیش نیست!. طبق گزارش‌های تاریخی، هجوم به بیت حضرت فاطمه(س) چندین بار اتفاق افتاده‌است و نمی توان به ضرس قاطع شهادت حضرت محسن را چند روز پس از رحلت نبی مکرم اسلام دانست!. طبق نقل مشهور سه روز پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) یک حمله اتفاق افتاده است، و مشهور است که رحلت پیامبر 28 صفر می باشد اما برخی 12 ربیع را سالروز رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) دانسته اند.

پس از اینکه بیت حضرت زهرا سلام الله علیها مورد هجوم نا اهلان قرار گرفت، از منابع بر می آید که ایشان پیوسته در بستر بیماری بودند، از سوی دیگر گزارشهایی هست که شبها حضرت زهرا سلام الله علیها همراه با فرزندان خود به در خانه مهاجر و انصار می رفتند و به تبیین گری درباره حق خلافت علی علیه السلام می پرداخته اند، و همین تبیین گری و بازگو کردن و به یاد آوردن وصیت های رسول گرامی اسلام یکی از عوامل زمینه ساز نقشه هجوم ناجوانمردانه دشمن به خانه ایشان شد. با توجه به این نقل و قراین شاید بتوان گفت حمله اصلی که سبب آسیب جدی منجر به شهادت حضرت زهرا (علیهاالسلام) و شهادت حضرت محسن شد در اوایل رحلت پیامبر نبوده است و در حمله نهایی که تاریخ آن دقیق مشخص نیست، این هجوم و جنایت تاریخی ناگوار رخ داده است!. برخی از منابع هم حمله به بیت شریف علوی را پس از برگشت سپاه اسامه که حدود یک ماه در سفر بود دانسته اند!، در هر حال آنچه برای ما مسلم هست اصل جنایت و حمله به خانه حضرت زهرا سلام الله که منجر به شهادت حضرت و فرزندشان می باشد.
عزاداری در دهه اول ربیع نه دارای سابقه تاریخی از جهت عزاداری هست و نه در سیره و سنت شیعیان این رسم دیده می شود!، آنچه در بین علما و مومنان از دیرباز مرسوم بوده و هست این است که در ایام فاطمیه اول و دوم به بیان مرثیه می پردازند و بر مصائب ایشان گریه و عزاداری می کنند. ایجاد جریانی برای زیاد کردن عزاداری از سوی عده ای محل تردید است و مورد تذکر جدی مراجع عظام تقلید نیز قرار گرفته و باید مراقب بود زیاد کردن ایام عزاداری از جهت روانی جامعه را از حالت احترام به اصل عزاداری خارج می کند و آسیب زاست! و این درحالی هست که برای سایر ائمه اطهار به صورت دهه عزاداری صورت نمی گیرد چون بدیهی است که از نظر اجتماعی رسمی و زیاد کردن ایام عزاداری به نفع خود عزاداری نیست!.

آنچه باید مورد تاکید شیعیان در غیر ایام عزاداری رسمی باشد، مجالس ذکر، خطابه و توسل های هفتگی هیئتها و یا جلسات مذهبی هست که فرصت خوبی برای بیان فضایل و مصائب اهل البیت علیهم السلام می باشد و این همان سیره مراجع و متشرعین در طول این قرنهای متمادی می باشد».

در ادامه نظر دو تن از مراجع عظام تقلید را در مورد ایام محسنیه بخوانید:
استفتائات حضرت آيت الله مكارم شيرازي : توسل به ذیل عنایت معصومین (علیهم السلام) و فرزندان آنها کار بسیار خوبی است، ولی بهتر این است که برنامه های جدیدی که در میان شیعه سابقه نداشته است ترتیب داده نشود تا برنامه های موجود کم رنگ نگردد.

آیت الله شبیری زنجانی : همین طور پشت سر هم دهه درست کردن،توسط جامعه قابل پذیرش نیست و به مرور زمان زمینه انکار مجموعه عزاداری ها را به وجود می آورد.افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است

‍ مکاتبه یکی از راههای ارتباط شیعیان با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) بوده است . بی شک یکی از شامخ ترین این مکاتبات ، نامه هایی است که از سوی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) به شیخ مفید ، این عالم جلیل القدر قرن پنجم رسیده و در کتب متعددی نقل شده است . در قسمتی از نامه اول چنین آمده است :

ما از تمام حوادث و ماجراهایی که بر شما می گذرد ، کاملا مطلع هستیم و هیچ چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانی که بندگان صالح خداوند از آنها دوری می کردند ، ولی اکثر شما مرتکب شدید ،با خبریم . اگر عنایات و توجهات ما نبود ، مصائب و حوادث ، زندگی شما را در بر می گرفت و دشمنان ، شما را از بین می بردند.

از عهد شکنی ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها با اطلاعیم (که همین عوامل موجب بدبختی و دوری شما از حریم ولایت شده است ). گویی این ها از لغزشهای خود خبر ندارند. با همه گناهان ، ما هرگز امور شما را مهمل نگذاشته ، شما را فراموش نمی کنیم. پس ، از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و به خاندان رسالت مدد رسانید.

بحار الانوار ، ج53، ص175
‍

لبیکیاخامنه ای لبیک یاحسین است

- ثامن الائمه صلوات الله عليه فرمود: مؤمن، مؤمن (واقعى) نمى‏شود مگر آن كه در وى سه سنت (عادت و كار) باشد: سنتى از پروردگارش ،سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش. اما خصلتش از پروردگار آن است كه اسرار مردم را مخفى بدارد و افشا نكند و اما خصلتش از پيامبر آن است كه با مردم مدارا كند، و امام خصلتش از امام آن است كه در ضررهاى بدنى و مالى صبر و استقامت داشته باشد.

«قال الرضا (ع) لايكون المؤمن مؤمناً حتّى يكونَ فيه ثلاث خصالٍ: سنةٌ من ربه و سنة من نبيه و سنة من وليّه، فاما السّنةُ من ربه فكتمان السر و اما السنة من نبيه فمداراة الناس و اما السنة من وليّه فالصبر فى الباساء والضراء» تحف العقول: ص 442.