راه ولایت ائمه علیهم السلام

امام صادق علیه السلام

ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺎ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺭﻉ، ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ، ﻭﺭﺍﺳﺘﮕﻮﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭﻯ، ﻭ ﺧﻮﺏ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻥ، ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻧﻴﻜﻮ، ﻭﻭﻓﺎﺀ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ، ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ، ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺳﺠﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻴﺪ،

ﺟﻠﺪ 1، ﺻﻔﺤﻪ 48-ترجمه کتاب نفیس (القطره

حضرت علّامه حسن زاده آملی :

 تا دهان بسته نشد ، دل باز نمی شود.

از سید کائنات صلی الله علیه و آله روایت است که چون فرزندان و نبیره های آدم بسیار شدند در نزد وی سخن می گفتند و وی ساکت بود.

 گفتند ای پدر چه شد
شما را که سخن نمی گویی؟

 گفت: ای فرزندان من چون خداوند جل جلاله مرا از جوارش بیرون فرستاد با من عهد کرد و گفت : گفتارت را کم کن تا به جوار من برگردی.

و آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند؛ آمدی و آینه ها، به

پابوسی ات، آب های جهان را

به انعکاس برخاستند. آمدی، تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی.

ولادت امام حسن عسکری(ع) مبارک باد.

امام صادق(ع) می فرماید: «خداوند به پیامبری از پیامبران وحی فرمودند: به قومت بگو که لباس دشمنان مرا نپوشند و غذای دشمنان مرا نخورند و راه و روش دشمنان مرا نپویند که در این صورت آنها نیز ـ همانند کفار ـ دشمنان من خواهند شد. » (وسایل الشیعه ج15 ص641)

دعا نویسی علامه امینی و کمک امام علی(ع)

مرحوم علامه امینى مى‏‌گوید: وارد جلسه‌‏اى در شهر بغداد شدم که دانشمندان بزرگ اهل سنت‏ شرکت داشتند. وقتى وارد شدم هیچ کس به من اعتنا نکرد و من نزدیک در و کنار کفش‌کن نشستم. پسرى وارد شد تا به من رسید گفت: «هذا هو» این همان است. نگران شدم نکند توطئه‌‏اى باشد. پرسیدم قصه چیست؟. گفتند: نگران نباشید!. مادر این بچه مبتلا به بیمارى حمله و غش بوده، عالمى برایش دعا نوشته و خوب شده است؛ حالا دعا گم شده و مادر دوباره به حال بیمارى برگشته است، پسربچه تا شما را دید فکر کرد شما همان عالم دعانویس هستید؛ چون عمّامه شما شکل عمّامه اوست. حالا ممکن است شما دعایى بنویسید. علامه مى‌فرماید: من در تفسیر و تاریخ و … وارد بودم، امّا در عمرم دعا ننوشته بودم. کاغذ خواستم و آیه‌اى از قرآن را در آن نوشتم، همین که دعا را بردند، عبایم را جلوى چشمانم انداختم و از همان مجلس بغداد، به نجف سلامى دادم: «السلام علیک یا اباالحسن یا امیرالمؤمنین» و بعد گفتم: آقا! یک حواله دادم آبروى ما را حفظ کن. لحظاتى بعد پسربچه به وسط سالن پرید و گفت: مادرم خوب شد! مادرم خوب شد! قصه که به اینجا رسید مرا با سلام و احترام در بالاى مجلس نشاندند.