گفتم «با فرمانده تون کار دارم. » گفت « الان ساعت یازده است، ملاقاتی قبول نمی کنه. » رفتم پشت در اتاقش. در زدم ؛ گفت « کیه ؟» گفتم« مصطفی منم. » گفت « بیا تو. » سرش را از سجده بلند کرد، چشم های سرخ، خیس اشک. رنگش پریده بود. نگران شدم. گفتم« چی شدمصطفی؟ خبری شده ؟ کسی طوریش شده ؟» دو زانو نشست. سرش را انداخت پایین. زل زد به مهرش. دانه های تسبیح را یکی یکی از لای انگشت هایش رد می کرد. گفت « یازده تا دوازده هر روز رافقط برای خدا گذاشته ام. برمیگردم کارامو نگاه می کنم. از خودم می پرسم کارهایی که کردم برای خدا بود یا برای دل خودم. »

یادگاران، جلد هشت کتاب شهید ردانی پور، ص 22

✍ شهدا حتما در طول شبانه روز، زمانی را به خلوت با خدای خود اختصاص می دادند.

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است

خوش دارم که به کلی بسوزم و خاکسترم به باد سپرده شود و چیزی از من در این دنیا باقی نماند..

خوش دارم آنقدر گمنام باشم که حتی در خاطرۀ تو، ای خدای بزرگ نقش نبندم. خوش دارم نیست شوم و در عالم نیستی به لقاء الله نائل گردم..

شهید دکتر چمران”

 ای شهیدان در گمنامی چه دیدید که اینطور مناجات می کنيد

لبیک یا خامنه ای لبیک یاحسین است

دختر شهید حجت الاسلام سید مجتبی صالحی خوانساری می گوید: «یک هفته از شهادت پدرم گذشته بود. در زادگاه پدرم، شهر خوانسار، برای او مراسم ختم گرفته بودند. بنابراین مادر و برادرم هم در خانه نبودند و من باید به مدرسه می رفتم، وقتی وارد مدرسه شدم، خانم ناظم از راه رسید و کارنامه امتحانی ثلث دوم را به من داد، در غیاب من همه بچه ها کارنامه امتحانی شان را گرفته بودند و فقط من مانده بودم.
 ناظم از من خواست که حتما اولیائم آن را امضا کنند و فردا ببرم. به فکر فرورفتم چه کسی آن را برایم امضا کند، نسبت به درس و مدسه ام بسیار حساس بودم و رفتن پدر و نبود مادر در خانه مرا حساس تر کرده بود.
وقتی به خانه رسیدم چیزی خوردم و خوابم برد، در خواب پدر را دیدم که از بیرون آمده و مثل همیشه با ما بازی می کرد و ما هم از سر و کولش بالا می رفتیم.
 پدر گفت: زهرا کارنامه ات را بیاور امضا کنم. گفتم آقاجون کدام کارنامه؟ گفت: همان کارنامه ای که امروز در مدرسه دادند. رفتم و کارنامه امتحانی ام را آوردم اما هرچه دنبال خودکار آبی گشتم پیدا نشد. می دانستم که پدر هیچگاه با خودکار قرمز امضا نمی کند، بالاخره خودکار آبی ام را پیدا کردم. اما وقتی برگشتم پدرم را ندیدم.
 صبح شد، موقع رفتن به مدرسه با عجله وسایلم را آماده می کردم، ناگهان چشمم به کارنامه امتحانی ام افتاد که با خودکار قرمز امضا شده بود.

 این کارنامه به رؤیت حضرت امام (ره) نیز می رسد. امام از آنها می خواهد که کارشناسی کنند ببینند این امضا، واقعا امضای شهید است؟ اداره آگاهی تهران نیز پس از بررسی اعلام می کند امضا مربوط به خود شهید «مجتبی صالحی» است اما جوهر خودکاری که امضا را زده شبیه هیچ خودکار یا خودنویسی نمی باشد.
الآن امضای این شهید موجود است. کسانی که جایگاه شهدا را قبول ندارند ببینند.

‍ شهيد مطهري (رحمة الله) نقل کرده‌اند :

مرحوم آيةالله‌العظمي بروجردي (قدس سره) در اواخر عمر بر اثر کسالت قلبي که منتهي به وفات ايشان شد، روزي در همان حال بيماري، خيلي متأثر بودند و مي‌فرمودند: «خيلي ناراحتم از اين که کاري نکرده‌ام و مي‌روم.» دور و بري‌ها گفتند: آقا! شما ديگه چرا؟ شما الحمدلله اين‌همه خدمت کرده‌ايد که! اي‌کاش ما هم مثل شما بوديم. شما که الحمدلله کارهايي که کرديد خيلي درخشان است.

ايشان اعتنا نکردند و در جواب آن‌ها اين حديث را خواندند: «أخلص العمل فان الناقد بصير» يعني عمل را خالص بگردان، آن‌که نقد مي‌کند، صرافي مي‌کند و عمل را در محک مي‌گذارد ، او خيلي آگاه و بيناست ؛ از نظر او کوچک‌ترين عمل مغشوشي بيرون نمي‌رود، يعني چه مي گوييد ما کار کرديم؟! از کجا که اين عمل‌هاي ما عملي باشد که واقعاً خلوص داشته باشد؟ براي خدا بودنش را شما از کجا اين‌قدر تضمين مي کنيد؟

منبع: پايگاه اينترنتي آيةالله‌العظمي بروجردي

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است

کمک به دیگران

شهردار که بود، به کار گزینی گفته بود از حقوقش بگذارند روی پول کارگرهای دفتر. بی سرو صدا، طوری که خودشان نفهمند.????

شهید مهدی باکری

لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است