توجه به عبد شدن

فرق بین خوب بودن ِبدون دین با خوب بودن دینی و الهی در نیت است. نیت مومن ، عبد بودن و اطاعت از مولاست ؛ اما اخلاق غیر دینی بدون تکلیف است ؛و لذا دوام و رشدی ندارد . این مدل خوب بودن در شرایط خاص و توام با منفعت شخصی پیاده می شود .نداشتن الگوی مناسب و کامل و خدمت به هوای نفس تا نوکری طاغوت و تکبر از جمله خصوصیات این مسیر است .

کسی که آدمِ خوبِ منهای عبد شدن را انتخاب کند، “زیاد خوب نخواهد شد". اما کار خوبی که به نیت انجام امر خدا باشد انسان را رشد می دهد .

مثلا زن مومنه ی عاقله ، در برابر بد رفتاری و کوتاهی شوهر سر به بیراهه نمیزند ، از هم نمی پاشد و در مقابل بد رفتاری، وظیفه ی خود را برای اطاعت از امر خدا انجام می دهد ،به فرزندانش می آموزد که تحصیل کن تا عبد خوبی برای خدا باشی نه دکتر و مهندس شدن . عبد خدا شدن خود به زندگی رونق و برکت می دهد . این ایمان اگرهمسر را سر به راه و اصلاح نکرد باعث تربیت خوب فرزندان می شود .

چرا اکثر مردم از مرگ می ترسند؟

 روزی شخصی از حضرت جوادالا ئمّه، امام محمّد تقی علیه السلام سؤال کرد: چرا اکثر مردم از مرگ می ترسند و و از آن هراسناک می باشند؟

امام جواد علیه السلام در پاسخ اظهار داشت: چون مردم نسبت به مرگ نادان هستند و از آن اطّلاعی ندارند، وحشت می کنند.

 و چنانچه انسان‌ها مرگ را می شناختند و خود را از بنده خداوند متعال و نیز از دوستان و پیروان و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام قرار می دادند، نسبت به آن خوش بین و شادمان می گشتند و می فهمیدند که سرای آخرت برای آنان از دنیا و سرای فانی، به مراتب بهتر است

پس از آن فرمود: آیا می دانید که چرا کودکان و دیوانگان نسبت به بعضی از داروها و درمان ها بدبین هستند و خوششان نمی آید، با این که برای سلامتی آن ها مفید و سودمند می باشد؛ و درد و ناراحتی آن ها را برطرف می کند؟

 چون آنان جاهل و نادان هستند و نمی دانند که دارو نجات بخش خواهد بود.

 سپس افزود: سوگند به آن خدایی که محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله را به حقّانیّت مبعوث نمود، کسی که هر لحظه خود را آماده مرگ بداند و نسبت به اعمال و رفتار خود بی تفاوت و بی توجّه نباشد، مرگ برایش بهترین درمان و نجات خواهد بود.

 و نیز مرگ تامین کننده سعادت و خوش بختی او در جهان جاوید می باشد و او در آن سرای جاوید از انواع نعمت های وافر الهی، بهره مند و برخوردار خواهد بود.

 اختصاص شیخ مفید/ ص 55

حضرت ام البنين(سلام الله علیها) (محدث، متوفى سال 70 ه) (فاطمه كلابيه)، دختر حزام، از زنان مؤمن، شجاع و فداكار بود.روايت است كه امير المؤمنين عليه السلام پس از شهادت حضرت زهرا عليه السلام به برادرش عقيل كه انساب عرب را خوب می ‏دانست و از احوال خانوادگى آنها آگاه بود فرمود : مى خواهم زنى برايم خواستگارى نمايى كه از خاندان شجاعت باشد تا فرزند شجاعى برايم به دنيا آورد.عقيل، فاطمه كلابيه (ام البنين) را به ايشان معرفى نمود و گفت: در بين عرب خاندانى شجاعتر از خانواده وى سراغ ندارم.اين مادر پسرانش عباس، جعفر، عبد الله و عثمان را چنان تربيت كرد كه همه شيفته برادر بزرگوارشان حضرت امام حسين عليه السلام بودند و در ركاب آن حضرت شهيد شدند.