شرح حدیث از امام خامنه ای ( مدظله العالی)

در این حدیث بر روی عنصر مداومت تکیه شده است ؛ چون گاهی برای انسان یک حالت شوق و رغبتی به عمل خیر ، به عبادت پیش می آید ، لکن در لابه لای امواج حوادث گوناگون زندگی و مسائل روز مرّه و واردات نفسانی و شهوات ، فراموش می شود . آنچه مطلوب است ، این است که انسان بر آن عمل نیک مداومت بورزد ، حالات خوب انسان گاه به گاه مثل جرقّه ای برقی می زند ، بعد که خاموش شد ، انسان در ظلمات باقی می ماند ! لذا توصیه می کنند که نگذارید این برق خاموش بشود ، این را همیشه در وجودتان روشن نگه بدارید !

فرض بفرمائید یک نفری با شوق و ذوق وضو می گیرد نماز نافله می خواند ، دعا می کند ، تضرع می کند ، بعد تا مدتی نماز و دعا را کنار می گذارد. این ، آن اثری که در روح و قلب انسان بر اثر آن باید حاصل شود ، حاصل نمی شود. اگر عمل نیک استمرار نداشه باشد ، آن نورانیّت باقی نخواهد ماند . لکن اگر نگذارد این لامپ روشن در قلب و جانش خاموش بشود ، مایه ی برکت هم خواهد شد ، وجود این حالت خوب منشاء جذب حالات خوب دیگری برای انسان خواهد شد . لذا می فرماید : آن چیزی که بنده ی خدا بر آن مداومت کند و ان قلّ اگرچه کم باشد ، نزد پروردگار محبوب تر از عمل خیری است که مقطعی و نامستمر است «الشافی صفحه 520»

منبع:درس خارج ، سه شنبه 27/1/87

 

موضوعات: پندهای حکیمانه  لینک ثابت