بیانات حکیمانه حضرت اقا پیرامون وظيفه مهم جوان مومن انقلابي در انتخابات

۱. انتخابات را پُرشور کنيد
در درجه‌ي اوّل، دشمن مايل است که انتخابات بي‌رونق شود - البته در درجه‌ي دوم ممکن است کسي را بر کسي ترجيح دهند؛ اما آن درجه‌ي بعدي است؛ نقطه‌ي مقابل آن، براي دلسوزان نظام و شخص اين‌جانب، در درجه‌ي اوّل اين مهم است که انتخابات، انتخابات پُررونق و پُرشوري شود.(۱۳۸۰/۰۲/۱۱)

۲. مشارکت در انتخابات را حداکثري کنيد
خيلي‌ها ممکن است پاي صندوق‌ها نيايند؛ به‌خاطر اين‌که حوصله‌اش را ندارند، وقتش را ندارند، درست اهميت قضيه را نمي‌دانند، متوجه تأثير رأي خودشان نيستند يا به کسي که به او اطمينان و اعتماد کنند، نرسيده‌اند؛ يا کسي را هم که شناخته‌اند، نپسنديده‌اند؛ لذا نمي‌آيند. تلاش شما بايد اين باشد که مشارکت را به معناي حقيقي کلمه حداکثري کنيد.(۱۳۸۴/۰۳/۰۵)

۳. تقواي سياسي داشته باشيد
تقواي سياسي؛ يعني هر کس که در کار سياست است، سعي کند با مسائل سياسي صادقانه و دردمندانه و از روي دلسوزي برخورد کند. سياست به‌معناي پشت هم‌اندازي و فريب و دروغ گفتن به افکار عمومي مردم، مطلوب اسلام نيست. سياست يعني اداره‌ي درست جامعه؛ اين جزو دين است. تقواي سياسي، يعني انسان در ميدان سياست، صادقانه عمل کند.(۱۳۸۱/۰۱/۱۶)

۴. اصلح را پيدا کنيد
در انتخابات مردم سعي کنند صالح‌ترين را انتخاب کنند… مهم اين است که شما در بين اين افراد صالح، بگرديد و صالح‌ترين را پيدا کنيد. اينجا جائي نيست که من و شما بتوانيم به حداقل اکتفاء کنيم؛ دنبال حداکثر باشيد؛ بهترين را انتخاب کنيد.(۱۳۸۸/۰۲/۲۲)

۵. به‌خاطر نامزدها در مقابل يکديگر قرار نگيريد
ممکن است شما به يکي از نامزدها علاقه‌مند شويد، رفيقتان به يک نامزد ديگر؛ اين موجب نشود که شما در مقابل هم قرار بگيريد… هيچ مانعي ندارد که شما به يکي علاقه‌مند باشيد، بنده به يکي ديگر علاقه‌مند باشم؛ شما به او رأي دهيد، من به ديگري رأي دهم.(۱۳۹۲/۰۳/۰۶)

۶. آدم‌هاي خوب را به مردم معرفي کنيد
کساني که زبان گويايي دارند، قلم توانايي دارند و آبرويي پيش مردم دارند مردم را توجيه و تشويق کنند و آدم‌هاي خوب را به آنها معرفي نمايند.(۱۳۷۴/۱۱/۱۴)

۷. مراقب باشيد علاقه‌مندي‌ها به اصطکاک نينجامد
افراد گوناگون مي‌آيند؛ با منش‌هاي مختلف، با سلائق مختلف، با شيوه‌هاي گوناگون کار، در مقابل مردم قرار مي‌گيرند… هر کدام از نامزدهاي محترم هم طرفداراني دارند. بعضي‌ها از اين طرفداران متعصب هم هستند، خيلي علاقه‌مند سرسختند به آن نامزد خودشان. خيلي خوب، باشند، حرفي نيست؛ اما مواظب باشيد، مراقب باشيد که اين علاقه‌مندي‌ها به اصطکاک نينجامد؛ به اغتشاش نينجامد.(۱۳۸۸/۰۳/۱۴)

۸. آگاهي‌تان بايد در انتخابات اثر کند
[عنصر] آگاهي هميشه لازم است… جوان‌ها به‌هوش باشند، بيدار باشند. معيارها مشخص است. در انتخابات، اين آگاهي بايد اثر کند؛ در بيان خواسته‌هاي ملت اين آگاهي بايد تأثير بگذارد… کساني با رأي ملت سر کار نيايند که در مقابل دشمنان بخواهند دست تسليم بالا ببرند و آبروي ملت ايران را ببرند. کساني سر کار نيايند که بخواهند با تملق‌گوئي به غرب، به دولت‌هاي غربي، به دولت‌هاي زورگو و مستکبر، به خيال خودشان بخواهند براي خودشان موقعيتي در سطح بين‌المللي دست و پا کنند.(۱۳۸۸/۰۲/۲۸)

۹. ديگران را تخريب نکنيد!
از بداخلاقي‌هاي انتخاباتي بايد به‌شدت پرهيز کنند؛ بدگويي کردن، اهانت کردن، تهمت زدن، براي عزيز کردن خود و يا نامزد مورد نظر خود، ديگران را و رقبا را در چشم مردم خوار کردن، اينها راه‌ها و روش‌هاي صحيح و اسلامي نيست. رقابت بايد باشد؛ رقابت مثبت و پرشور، اما با رعايت موازين اخلاقي.(۱۳۸۶/۱۰/۱۵) هرچه مي‌خواهيد، از نامزد مورد علاقه‌ي خودتان تمجيد کنيد، تعريف کنيد؛ اما ديگران را تخريب نکنيد.(۱۳۸۶/۱۰/۱۲)

۱۰. تبليغِ صحيح کنيد به‌دور از فريب و دروغ!
امروز در دنيا، دمکراسي، يک دمکراسي حقيقي نيست؛ زيرا فشار تبليغات پُر زرق و برق توخالي، با سخنان فريب‌آميز، آن‌چنان بر ذهن مردم سنگيني مي‌کند، که امکان انتخاب درست را به مردم نمي‌دهد؛ نمي‌گذارند مردم فکر کنند… تبليغ، صحيح و حق است؛ اما با معناي واقعي کلمه، با حفظ حدود شرعي کلمه، به دور از فريب، به دور از کارهاي دروغين و نمايشي، به دور از متهم کردن اين و آن.(۱۳۷۰/۰۹/۲۷)

روزمان را با قرآن آغاز کنیم (127)
دوقطبی های فتنه گون و مصلحت سنجی های امام جامعه انقلابی
[سوره طه (20): 94]
قالَ يَا بْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94)
(هارون) گفت: «اى فرزند مادرم! [اى برادر!] ريش و سر مرا مگير! من ترسيدم بگويى تو ميان بنى اسرائيل تفرقه انداختى، و سفارش مرا به كار نبستى!» (94)
پس از بازگشت حضرت موسی(ع) از پرده غیبت، جناب هارون (ع) در پاسخی قانع کننده به ایشان برای عدم برخورد انقلابی با سامری فرمود:
«إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي؛ من ترسيدم بگويى تو ميان بنى اسرائيل تفرقه انداختى، و سفارش مرا به كار نبستى!» (طه: 94)
برداشتها:
1- خطر تفرقه‏ى يك امّت، هارون پيامبر را نيز مى‏ترساند. «ِّي خَشِيتُ»
2- حفظ وحدت، مهم‏تر از نجات يك گروه است. «ِّي خَشِيتُ‏ …رَّقْتَ»
3- در تصميم‏گيرى‏ها بايد به مصلحت مهمتر توجّه كرد. «ِّي خَشِيتُ»
4- در برخوردهاى انقلابى بايد به عوارض كار توجّه كرد و نبايد يك سو نگر بود. «ِّي خَشِيتُ»
5- خطر تفرقه‏افكنى مهم‏تر از خطر سكوت در برابر انحراف است. «َّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ»
همانگونه که ملاحظه می شود، دلیل منطقی جناب هارون برای عدم برخورد انقلابی با سامری، مصلحتی به نام «جلوگیری از دوقطبی خطرناک» میان مردم بود. دو قطبی ای که فتنه اش از فتنه سامری نیز خطرناک تر بود و «تثبیت حکومت» را نشانه گرفته بود. حضرت موسی(ع) نیز منطق نائبش را پذیرفت و خود با سامری و گوساله اش برخوردی انقلابی کرد

چگونه طب اسلامی در ایران نابود شد؟

سیریل الگود یهودی : ما ۳۰۰ سال تلاش کردیم تا توانستیم طب ابن سینا را در ایران دفن کنیم.

 این سوال مطرح که اگر واقعا طب سنتی روش موثری برای درمان بسیاری از بیماری هاست، چرا در دوره ای از تاریخ، یک دفعه ترک شده است؟ آیا مردم نسبت به گنجینه ی علمی خود دچار فراموش کاری شده اند یا برنامه ی خاصی برای نابودی آن اجرا شده است ؟

مطالعه ی کتاب «تاریخ طب در ایران» نوشته ی «دکتر سیریل الگود» پزشک سفارت انگلیس در دربار قاجار، حقایق تلخی را بر ما روشن می کند.

با خواندن کتاب «تاریخ طب در ایران» متوجه می شویم که استعمار اولین بار به وسیله ی طب خود وارد این مملکت شد و حذف طب سنتی، بنا به اعتراف سیریل الگود و سایر مورخین و اطبای غربی، حرکتی خزنده بود که طی ده ها سال تلاش و برنامه ریزی بی وقفه حاصل شد و جهت این حرکت نیز از بالا به پائین بود، یعنی ابتدا شاهان و شاهزادگان را متقاعد کردند ، بعد راه آموزش طب سنتی را مسدود و در نهایت مردم را مجبور به روی آوردن به طب شیمیایی کردند.

سیریل الگود در کتاب خود می گوید :
«مبارزه با طب سنتی از زمان شاه عباس صفوی که مقارن با ورود کمپانی هند شرقی به ایران بود، در دستور کار قرار گرفت، لیکن به علت مقاومت مردمی هیات هایی که در زمان صفویه به ایران می آمدند توفیقی به دست نیاوردند.»

پزشک کمپانی هند شرقی در آن زمان فردی به نام FRYER بود. او در مورد این ناکامی می گوید:
“این ها اصلا عادت ندارند با مطالعات و تحقیقات جدید پیشرفت کنند و از این جهت، با همان تعصبی که به مقدسات متمسک هستند ، به اصول طب خود چسبیده اند.”

این سخنان علاوه بر این که عصبانیت این پزشک از اعتقاد مردم به طب خود را نشان می دهد، بیانگر شدت اعتقاد مردم آن زمان به طب سنتی در حد باورهای مذهبی می باشد.

آیا اگر مردم که طبیعتا همیشه به سلامتی خود علاقه مندند، از طب سنتی خود نتیجه نمی دیدند و از آن راضی نبودند، چنین به آن پایبندی نشان می دادند؟

بعد از دوران صفویه به دوران قاجار می رسیم. سیریل الگود در ادامه ی کتاب خود می گوید:
«ویژگی مهم دوران قاجار، انتقال طب ابن سینا به طب هاروی و پاستور بود. هیات های نمایندگی که در این زمان به ایران می آمدند، اغلب پزشک بودند و به این ترتیب طب غربی به ملایمت و آهستگی در سنگرهای طب سنتی نفوذ کرد.»

از این سخنان، خزنده بودن و اینکه این حرکت یک حرکت جنگی و به قصد غلبه و تسلط فرهنگی بوده است، روشن می شود. واضح است که برای غلبه بر یک ملت باید آن را نسبت به داشته های خود دچار خود باختگی کرد و کدام خود باختگی از این بالاتر که یک ملت بپذیرد برای حفظ سلامتی و درمان خود محتاج به بیگانگان است؟ پس وقتی در این سنگر تسلیم شود، سایر سنگرها را راحت تر تخلیه می کند و دقیقا به همین علت است که هیات های نمایندگی غربی که به ایران می آمدند عمدتا از میان پزشکان انتخاب می شدند.

سیریل الگود زمانی این اعترافات را می گوید که اهداف استعمار در این مورد کاملا پیاده شده و کار از کار گذشته است. وی اظهار می دارد

«بدیهی است که اکنون دور نمای طب به نحو محسوسی تغییر یافته بود. ۵۰ سال آموزش بوسیله ی اساتید خارجی، نسلی را پدید آورده بود که دید آنها کاملا با پدرانشان متفاوت بود. این نفوذ فرهنگ غربی به وسیله ی هیات های پزشکی در مراکز مختلف کشور تقویت شده بود و بزرگترین افتخار و اعتبار را در این مورد باید به این هیات ها داد.

سیریل الگود آن گاه وضع قانون منع طبابت سنتی را به عنوان آخرین میخ تابوت ابن سینا معرفی کرده و می گوید

“در سال ۱۹۱۱ وضع قانون طبابت بر اساس دیپلم و مدرک صورت گرفت که می گفت: هیچکس در هیچ نقطه از ایران حق اشتغال به هیچ یک از فنون طبابت را ندارد، مگر اینکه از وزارت معارف اجازه نامه گرفته یا تصدیق نامه از ممالک خارجه داشته باشد.
بدین ترتیب آخرین میخ تابوتی که حاوی جسد مرده ی طب سنتی بود کوبیده شد. سمت معلمی طب ابن سینا نیز منسوخ شد. تمام این اصلاحات نشان می داد که با سپری شدن دوره مجریان طب رازی و ابن سینا، روش های طبی منسوب به آنان نیز محکوم به فنا گردیده است. رسم دیرینه ی خدمت شاگردی نیز از بین رفت و حکیم ها دیگر نمی توانستند شاگردانی به سوی خود جلب و معلومات و تجربیات عملی خود را به آنها منتقل کنند. تمامی این پیشرفت ها به وسیله ی سیاست اروپا به شدت کنترل می شد.

آری این بود مختصری از حادثه ی نامیمونی که بر سر طب سنتی ما و مخصوصا حجامت رفته است.

گناه رضایت به گناه دیگران و راهکارنجات از آن

یکی از هولناک‌ترین گناهان، رضایت به گناه دیگران است.حضرت امام رضاعلیه‌السلام مطلب را اینگونه بیان داشته‌اند: «لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتِلَ‏ بِالْمَشْرِقِ‏ فَرَضِيَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ فِي الْمَغْرِبِ لَكَانَ الرَّاضِي‏ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ شَرِيكَ الْقَاتِلِ .همانا اگر مردی در مشرق کشته شده و در مغرب مردی راضی به قتل او شده است اینچنین فردی شریک در قتل حساب می‌شود!!»
عيون أخبار الرضاعليه‌السلام‏ ،ج۱، ص۲۷۳.
امّا برای فرار از این گناه هلاکت بار و عذاب آور راهکاری وجود دارد و آن اعلام عدم رضایت نسبت به گناهان دیگران است که این کار با انجام امر به معروف و نهی از منکر صورت می‌پذیرد. راهکاری که برخاسته از قرآن کریم است: «…أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ … اعراف/۱۶۵ .امّا هنگامى كه تذكراتى را كه به آنها داده شده بود فراموش كردند، (لحظه عذاب فرا رسيد و) نهى كنندگان از بدى را رهايى بخشيديم و كسانى را كه ستم كردند، بخاطر نافرمانيشان به عذاب شديدى گرفتار ساختيم.»
بنابراین ترک نهی از منکر برابر با عذاب الهی است و نباید در برابر انجام گناه دیگران بی‌تفاوت بود و سکوتی از روی رضایت داشت که این نوع رضایت خود گناه است.

توجه به وضو

در منابع دینی، احادیثی از امامان معصوم به چشم می‌خورد که سفارش می‌کنند در برخی امور؛ مثلا قبل از خواب، هنگام قرآن خواندن، موقع ورود به مسجد و ..، فرد با وضو باشد.[وسائل الشیعه، ج‌1، ص 378 و 380 و 383، ] حتی برخی روایات، توصیه به داشتن وضو در تمام حالات مختلف زندگی دارند. از جمله؛از رسول خدا صلوات الله علیه نقل شده است که فرمودند:

«اى انس همیشه با وضو باش، که خدا عمرت را طولانی کند، و اگر توانستى در طول شبانه روز با وضو باشى این کار را بکن، زیرا اگر با وضو بمیرى، شهید محسوب می‌شوى».[وسائل الشیعه، ج‌1، ص383]

همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند: وضو گرفتن بر روى وضوى قبلى نورى است بر روى نور و هر کس با داشتن وضو، دوباره وضو بگیرد، خداوند نیز بدون طلب بخشایش جدید از وی، توبه او را پذیرفته و او را می‌بخشد.[من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص41]

آیا وضو گرفتن مکرر جهت دائم الوضو بودن، اسراف نیست؟

نظر مراجع عظام در فرض سوال اسراف نیست .مصرف چیزی مثل آب برای انجام یک عمل واجب یا مستحب مثل وضو اسراف محسوب نمی شود، هر چند مستحب است وضو به مقدار کمی آب یعنی یک مد که مساوی سه چهارم لیتر است انجام شود.

چیستی وگستره ي التزام عملي به ولایت فقیه

التزام عملي به ولايت فقيه یعنی اطاعت از دستورات حکومتى ولى امر مسلمین.»

التزام عملي علاوه بر پيروي از فرامين و دستورهاي ولي امر مواردی را در بردارد:
. تسليم قلبي
تسليم قلبي چيزي فراتر از التزام عملي است ،حتي در دل نیز بتوان تسليم محض ولي امر باشد.
.پذيرش مجموعي
در برابر فرامين و دستورات، رهنمودها ، تدابير وانتظارات ولي امر گزينشي عمل نکند و «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» نباشد، اين گونه نباشد که هر جا با سليقه و هواهاي خود هماهنگ ببيند آن را تابلو کند و درباره ي آن مانور بدهد، ولي آنجا که بر وفق مرادش نباشد پشت گوش بيندازند.
 پرهيز از توجيه گري
قرائتي جدا در برابر او نداشتن و تحريف نکردن سخنان و رهنمودهاي او التزام عملي در برابر اوست .
 همراهي کامل
همه ي حرکت ها و جهت گيري ها مبتني بر محوريت و شاخص ولايت فقيه باشد؛ به گونه اي که از نه از او جلو بيفتد و نه عقب بماند، بلکه ملازم و همراه او باشد .